Dit weekend moest ik een 20 km trage duur op zaterdag en een 15 km tempoloop uitvoeren op zondag.
Zo gezegd, zo gedaan. Zaterdag ging alles goed, ik voelde de gebruikelijke stijfheid na zo een lange training.
Zondag had ik met de 10 miles in Essen-Horendonk een mooi alternatief voor de 15 km-loop. Niet te snel - het is immers niet meer dan een training - maar tegen een aangenaam tempo van ca 5min/km startte ik...na enkele honderden (!) meter voelde ik echter langzaam maar zeker pijn in mijn rechterkuit. En in het begin denk je: dat zal nog wel wat stijfheid van gisteren zijn en dat verdwijnt wel snel. Niets bleek minder waar: de volledige kuit voelde al snel aan zoals gewapend beton. Wijselijk ben ik dus maar gestopt. 'T zal toch niet waar zijn ... Zo kort voor het ultieme doel?
Thuisgekomen heb ik er gelijk warme compressen opgelegd, wat los gemasseerd... Als het morgen niet beter is, ga ik zonder twijfel op zoek naar een kine die me hopelijk kan helpen. Intussen toch maar een kaarsje branden. Een pak twijfels in mijn hoofd zo net 6 dagen voor de start.
Pascale moest rustig lopen en dat heeft ze ook gedaan. Tegen een tempo van 6:30 min/km heeft ze deze wedstrijd uitgelopen. Echt leuk is dat niet, want ze weet zeer goed dat ze veel sneller kan.
Bij deze wil ze dan ook alle seingevers bedanken om zo lang het parcours verkeersvrij te houden.
Collega loopster Peggy willen we bij deze ook nog even eren: op haar eerste marathon in Valencia liep ze een vlotte 3:43.
Ik ben een beetje jaloers op haar resultaat...
Raf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten